Η Γλώσσα της Παρούσης Στιγμής στη Θεραπεία Gestalt

Σε αυτήν την ομιλία θα παρουσιάσουμε τη Γλώσσα της Παρούσης Στιγμής και θα διερευνήσουμε πώς η εστίαση στο εδώ-και-τώρα μπορεί να ενισχύσει την θεραπευτική εμπειρία και τη δυνατότητα αλλαγής. Η προσέγγιση αυτή προέρχεται από τη Θεραπεία Gestalt και βασίζεται στην πεποίθηση ότι η πραγματική θεραπευτική εμπειρία συμβαίνει μόνο στην παρούσα στιγμή, ενώ το παρελθόν και το μέλλον αποκτούν νόημα μόνο όταν βιώνονται μέσα στο εδώ και τώρα.

Η Γλώσσα της Παρούσης Στιγμής δεν αποτελεί απλώς τεχνική, αλλά μια στάση ύπαρξης: έναν τρόπο να είμαστε ουσιαστικά παρόντες. Η εστίαση επεκτείνεται όχι μόνο στο περιεχόμενο των λόγων, αλλά και στον τρόπο έκφρασής τους και στα συναισθηματικά, σωματικά και διαπροσωπικά βιώματα.

Ταυτόχρονα, η Γλώσσα της Παρούσης Στιγμής ενισχύει τον θεραπευόμενο να αναλάβει ενεργά την προσωπική του ευθύνη, τόσο εντός όσο και εκτός του θεραπευτικού πλαισίου. Μέσα από αυτή την ανάληψη ευθύνης, το άτομο αποκτά τη δύναμη να επιφέρει ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή του, καθώς έτσι παύει να καθορίζεται από το παρελθόν, τα συναισθήματά του ή τις πράξεις των άλλων. Ουσιαστικά, η Γλώσσα της Παρούσας Στιγμής είναι μία γλώσσα ολιστικής επίγνωσης, αυτοευθύνης και ενδυνάμωσης. 

Η ομιλία αυτή στοχεύει να προσφέρει μια βιωματική κατανόηση της Γλώσσας της Παρούσης Στιγμής, επιτρέποντας στους συμμετέχοντες να ανακαλύψουν πώς μπορούν να συνδεθούν βαθύτερα με τον εαυτό τους, να αναλάβουν την προσωπική τους ευθύνη, να αναγνωρίσουν τις ανάγκες και τα συναισθήματά τους και, κατ’ επέκταση, να αυξήσουν κατά πολύ τη δυναμική της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας. 

Πέρα από τα λεκτικά στοιχεία, η Γλώσσα της Παρούσας Στιγμής μπορεί να συμπεριλάβει και το σώμα. Σε αυτό το πλαίσιο, το σώμα λειτουργεί ως φορέας της άμεσης εμπειρίας και πύλη για τη συνειδητή επίγνωση: από αλλαγές στον ρυθμό της αναπνοής έως ανεπαίσθητες μυϊκές συσπάσεις, κάθε σωματικό σήμα μπορεί να οδηγήσει σε εμβάθυνση και αποκάλυψη νοημάτων που δεν έχουν ακόμη διατυπωθεί λεκτικά. Με αυτόν τον τρόπο καλλιεργείται μια σωματικά επικεντρωμένη επίγνωση της παρούσας εμπειρίας η οποία προωθεί την πραγματική θεραπευτική αλλαγή, καθώς αυτή καθίσταται δυνατή μόνο όταν το άτομο έρχεται σε πλήρη επαφή με το παρόν, αντί να το αποφεύγει.